Δημόσιες Σχέσεις Κοινωνική Ευθύνη . Και τώρα ας πούμε μερικές αλήθειες .

child 6 — Δεκάδες επιχειρήσεις , αδικούν τους εργαζόμενους τους , μολύνουν ασύδωτα το περιβάλλον , δηλητηριάζουν τις τροφές μας , οδηγούν τους πολίτες στην εξαθλίωση και από την άλλη πλευρά προωθούν προγράμματα ανακύκλωσης , και κάθε λογής προγράμματα «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» , την οποία στην ουσία καταστρατηγούν ή δεν υπολογίζουν καθόλου ή τις αφήνει αδιάφορες .H βιασύνη στην προώθηση των «καλών τους πράξεων» αποδεικνύει τη μη πίστη τους στον κοινωνικό προασανατολισμό .

Στα προηγούμενα άρθρα μου , υποστήριξα όπως θα συνεχίσω να υποστηρίζω με πάθος τις επίπλαστες πρακτικές πολλών επιχειρήσεων για να επιδείξουν μέσω της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης την αγάπη τους για την κοινωνία .

Ας πούμε κάποιες Αλήθειες :

Πόσα προγράμματα ανακύκλωσης χρειάζεται μια εταιρεία για να αποδείξει πόσο καλή είναι και να κρύψει τις πρακτικές της να εργάζονται ανασφάλιστοι και ανήλικοι εργάτες κυρίως στις αναπτυσσόμενες οικονομίες , όπου μεταφέρει τις παραγωγικές της μονάδες για να έχει μηδενικό κόστος παραγωγής ;
Πόσα προγράμματα αναδάσωσης χρειάζεται μία επιχείρηση η οποία απολύει εργαζόμενους ή υποβαθμίζει τις παροχές της προς αυτούς ;
Πόσες δραστηριότητες αιμοδοσίας χρειάζεται μία επιχείρηση η οποία οδηγεί τους πελάτες της σε επενδύσεις πρόσκαιρου κέρδους με βέβαιη εξαθλίωση στη συνέχεια και ενώ γνώριζαν τα στελέχη της τη διαδρομή την έκρυψαν για να κερδοφορήσει το ίδρυμα ;
Πόσες παραλίες πρέπει να καθαρίσει μία επιχείρηση , για να την ευχαριστήσει η τοπική κοινωνία και να κλείσει τα μάτια στην ασύδωτη μόλυνση με τα χημικά της απόβλητα , του υδροφόρου ορίζοντα ;
Πόσα μουσεία – εκθέσεις έργων τέχνης – πολιτιστικές δραστηριότητες θα πρέπει να χορηγήσει μία επιχείρηση για να κρύψει την επιθετική στρατηγική πολιτική της , κατά των ανθρώπων της καθημερινότητας λόγω του ότι αυτοί δεν είναι «συνεπείς» στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι της ;
Πόσους απολογισμούς Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης πρέπει να κάνει μία επιχείρηση , πρίν από το λανσάρισμα της καινοτόμας υπηρεσίας της ;
Πόσα πράσινα Event πρέπει να διοργανώσει μία εταιρεία που διαχειρίζεται χαρτοφυλάκια και με τα χρήματα οικογενειών επενδύει σε αμοιβαία κεφάλαια εταιρειών κατασκευής όπλων ;
Πόσες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις πρέπει να «βοηθήσει» μία πολυεθνική αλυσίδα supermarket η οποία δεν «περνά» την έκπτωση των προσφορών της , στο ταμείο ;
Πόσα ιδρύματα πρέπει να επιδείξει ότι βοηθά και στηρίζει μία εταιρεία βουτηγμένη στα σκάνδαλα ;
Πόσα αθλητικά σωματεία θα επιδείξει πως στηρίζει μία επιχείρηση όταν αρνείτε να δώσει όχι ίσες , απλά ευκαιρίες εργασίας σε άτομα με ειδικές ανάγκες ;

Οι Δημόσιες Σχέσεις , έχουν στη δομή τους την κοινωνικότητα της επιχείρησης και την ευθύνη της απέναντι στον άνθρωπο .

Η κοινωνικότητα όταν είναι ειλικρινής , δεν έχει ανάγκη από δραστηριότητες προβολής της . Είναι η ίδια η ταυτότητα , η ίδια η εικόνα της επιχείρησης .

Οι Δημόσιες Σχέσεις πιστεύουν στην εκ γεννήσεως των επιχειρήσεων αυτόματη ένταξη της δημιουργού αρχής της ηθικής και των αξιών , της ισότητας , συνέπειας , ειλικρίνειας .

Τι συμβαίνει και τι ακριβώς καταγγέλουν οι Δημόσιες Σχέσεις ;

Απλά , αντιλαμβανόμενες πολλές επιχειρήσεις τα οφέλη από την κοινωνική δράση , προσπαθούν με αγωνία , γρήγορα – βιαστικά και χωρίς ουσία να δείξουν πως είναι κοινωνικές , αγαπούν τους ανθρώπους και το περιβάλλον .

Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζουν ως αληθινές τις ενέργειες τους και όχι ενέργειες Δημοσίων Σχέσεων , θεωρώντας βέβαια πως οι Δημοσιες Σχέσεις είναι γνωριμίες , καλοί τρόποι , «ψεύδη» κ.τ.λ.π

Διαβάζω σε σχόλιο δήθεν «ειδικού» για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη , πως :

« …η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη , πρέπει να είναι στρατηγική δράση των επιχειρήσεων και όχι ενέργεια Δημοσίων Σχέσεων .»

Αγαπητέ κύριε . Οι Δημόσιες Σχέσεις , γεννήθηκαν όταν ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος το 1903 έφερε στο ίδιο τραπέζι να συνομιλήσουν Διοίκηση και Εργαζόμενοι σε μία μεγάλη διαμάχη κρατικού οργανισμού .Αυτός βλέποντας τα θαυμάσια αποτελέσματα της δράσης αυτής δημιούργησε την πρώτη εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων με αποκλειστικό σκοπό τον εξανθρωπισμό των επιχειρήσεων .

Μην παρασύρεστε από τις απόψεις ασχέτων με τις Δημόσιες Σχέσεις που εντάσσουν το επάγγελμα και την επιστήμη των Δημοσίων Σχέσεων στις γνωριμίες , « τη νύχτα», τους μόνιμα γελαστούς ανθρώπους , χωρίς στρατηγική , γνώσεις και κοινωνικό όραμα .

Οι Δημόσιες Σχέσεις , γεννήθηκαν με σκοπό να εξανθρωπίσουν τις επιχειρήσεις , από τα αναρίθμητα εταιρικά ψεύδη τους , να δημιουργήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης , ήθους , αξίες ανθρώπινες , στερεες , μόνιμες , ειλικρινείς . Οι Δημόσιες Σχέσεις είναι το πνεύμα του ανθρωπισμού , συνεπώς είναι η Κοινωνική Ευθύνη κάθε επιχείρησης .

Ερωτήματα :

Γιατί πιστεύουμε πως οι επιχειρήσεις προσπαθούν να «ξεγελάσουν» την κοινωνία πως δήθεν είναι ανθρώπινες ;

Γιατί επιθυμούν να γυαλίσουν την εικόνα τους , ώστε να δείχνουν καλές και να αποκτούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα .

Πως το στηρίζουμε αυτό ;

Δεκάδες επιχειρήσεις , αδικούν τους εργαζόμενους τους , μολύνουν ασύδωτα το περιβάλλον , δηλητηριάζουν τις τροφές μας , οδηγούν τους πολίτες στην εξαθλίωση και από την άλλη πλευρά προωθούν προγράμματα ανακύκλωσης , και κάθε λογής προγράμματα «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» , την οποία στην ουσία καταστρατηγούν ή δεν υπολογίζουν καθόλου ή τις αφήνει αδιάφορες .H βιασύνη στην προώθηση των «καλών τους πράξεων» αποδεικνύει τη μη πίστη τους στον κοινωνικό προασανατολισμό .

Επίσης βασίζουν κάθε δράση στη γενική επιχειρηματική στρατηγική .Δηλαδή εάν ένα ίδρυμα χρειάζεται βοήθεια δεν το βοηθάμε εάν δεν ταιριάζει στη στρατηγική μας , δηλαδή στην εμπορική επικοινωνία πρός επιρροή στην αγοραστική συμπεριφορά .