Η επιστήμη των Δημοσίων Σχέσεων για την Αειφορία . 29 Μαρτίου 2014 . Ώρα της Γής .

Του Γιώργου Παπατριανταφύλλου .

Οι Δημόσιες Σχέσεις είναι η επιστήμη του εξανθρωπισμού των επιχειρήσεων .

Δημιουργούμε επιχειρήσεις με ανησυχίες και δράσεις για το περιβάλλον απο καθήκον και όχι απο ιδιοτέλεια .

Κάθε επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει την παρακάτω χάρτα Αειφορίας .

• Εξαφάνιση των πρακτικών που μολύνουν το περιβάλλον .
• Μείωση Ρύπων .
• Σεβασμός στους πολίτες .
• Εξοικονόμηση ενέργειας .
• Προστασία φυσικών πόρων .
• Ανάπλαση δασών .
• Δημιουργία πράσινων χώρων .
• Μετακινήσεις με καλό σχεδιασμό .
• Ορθολογική χρήση χαρτιού .
• Συχνοί έλεγχοι συστημάτων θέρμανσης – ψύξης .
• Υπεύθυνη διαχείριση πόρων .
• Έλεγχος και επισκευή οχημάτων παλαιάς τεχνολογίας .

Απο το http://www.wwf.gr

 

Τι είναι η Ώρα της Γης;

Η μεγαλύτερη εκστρατεία ευαισθητοποίησης για το περιβάλλον στην ιστορία!

Πότε διοργανώνεται;

Tο τελευταίο Σάββατο του Μαρτίου κάθε χρόνο.

Γιατί;

Για να ενισχύσει το ενδιαφέρον μας για το περιβάλλον και να μας δείξει ότι μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας μπορούν να έχουν τεράστια αποτελέσματα προς όφελος του περιβάλλοντος και της ζωής μας.

Τι πρέπει κανείς να κάνει;

Απλά να σβήσει τα φώτα για μια ώρα, την Ώρα της Γης. Από κει και πέρα, κάθε χρονιά έχει τη δική της ξεχωριστή πρόκληση. Φέτος, το μήνυμα ήταν «Θα το κάνω, αν το κάνεις», προκαλώντας για «πράσινες» καλές πράξεις από τους φίλους μας, με αντάλλαγμα την πραγματοποίηση μιας δικής μας δέσμευσης.

Σε τι ωφελεί;

Η Ώρα της Γης είναι μια πολύ «ορατή» συμβολική δράση στην οποία εκατομμύρια πολίτες από όλο τον κόσμο μπορούν εύκολα να συμμετέχουν. Μέσα από μια γιορτή, στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις:

«Νοιάζομαι για τον πλανήτη μου!»

Φυσικά μια ώρα στο σκοτάδι δε δίνει λύση στην κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, το μήνυμα που στέλνουν εκατομμύρια άνθρωποι κλείνοντας μαζί τα φώτα, συμβάλλει στη διαμόρφωση του κατάλληλου πολιτικού κλίματος για την επίλυση των σοβαρότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων του πλανήτη.

Γιατί να συμμετέχω;

Επειδή εμείς οι ίδιοι κρατάμε το μέλλον στα χέρια μας!
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας χωρίζουν: φύλο, εθνικότητα, φυλή, πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όμως, στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, δεν έχουν σημασία τα σύνορα – είμαστε όλοι πολίτες του πλανήτη Γη!

Ιστορία της Ώρας της Γης

31 Μαρτίου 2007
Η 1η Ώρα της Γης διοργανώνεται στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από το WWF Αυστραλίας, τη διαφημιστική εταιρία Leo Burnett και τον δήμο του Σίδνεϊ. Από τις 19:30 ως τις 20.30 μ.μ. σβήνουν τα φώτα τους 2,2 εκατομμύρια πολίτες και 2.100 επιχειρήσεις.
29 Μαρτίου 2008
Η Ώρα της Γης αποκτά διεθνή χαρακτήρα και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο! 371 πόλεις σε περισσότερες από 35 χώρες συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια πρωτοφανή εκστρατεία. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν 50 εκατομμύρια πολίτες. Είναι μόνο η αρχή…
28 Μαρτίου 2009
Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε περισσότερες από 4.000 πόλεις και κωμοπόλεις σε 88 χώρες σβήνουν τα φώτα τους για μια ώρα, δημιουργώντας μια «οπτική εντολή» για ανάληψη άμεσης δράσης ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Η Ελλάδα συμμετέχει επίσημα για πρώτη φορά και καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση σε συμμετοχές! Η εικόνα της συσκοτισμένης Ακρόπολης κάνει τον γύρο του κόσμου…
27 Μαρτίου 2010
Η Ώρα της Γης παίρνει πλέον τη μορφή παγκόσμιας έκκλησης για ένα βιώσιμο μέλλον. 128 χώρες και εκατοντάδες τοπόσημα και μνημεία από όλο τον κόσμο βυθίζονται στο σκοτάδι.
26 Μαρτίου 2011
Η Ώρα της Γης με νέο ρεκόρ συμμετοχής 135 χωρών είναι η πρώτη Ώρα της Γης που έχει στόχο να ξεπεράσει τον εαυτό της, ζητώντας από τους συμμετέχοντες να σκεφτούν τι άλλο μπορούν να κάνουν για την προστασία του πλανήτη πέρα από αυτή την ώρα.
31 Μαρτίου, 2012
Νέο ρεκόρ και αυτήν τη χρονιά! 6.950 πόλεις και κωμοπόλεις σε 152 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης. 200.000 χρήστες του Youtube αποδέχονται προκλήσεις του «Θα το κάνω, αν το κάνεις».
23 Μαρτίου, 2013
Ελπιδοφόρα καινοτομία για αυτήν την χρονιά, η δέσμευση 59 δήμων να υλοποιήσουν οικολογικές πρωτοβουλίες μετά την Ώρα της Γης, αν οι δημότες δείξουν ενδιαφέρον με το να αποδεχτούν την πρόκλησή τους.

 

—————————————————————-

Απο τη wikipedia http://el.wikipedia.org/wiki

 

 

Η αειφόρος ανάπτυξη ή βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρεται στην οικονομική ανάπτυξη που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα. Γνώμονας της αειφορίας είναι η μέγιστη δυνατή απολαβή αγαθών από το περιβάλλον, χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική παραγωγή αυτών των προϊόντων σε ικανοποιητική ποσότητα και στο μέλλον. Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας παράλληλα με τη δημιουργία υποδομών για μία ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα (όπως ορίζουν παραδοσιακές επιστήμες σαν τη γεωγραφία). Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης είναι η ανικανότητα του γήινου οικοσυστήματος να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή (οικολογική κρίση).
Σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις στη μελέτη της οικολογικά ευαίσθητης ανάπτυξης αποτελεί το πρωτόκολλο του Κιότο, που υπογράφηκε το 1997 (ως συμπλήρωμα της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές του 1992) και τέθηκε μερικώς σε ισχύ από το 2005. Ορισμένες από τις τάσεις και τα ζητήματα που απασχολούν τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ευρώπη από τη δεκαετία του 1990 είναι: η προώθηση χρήσης «ενεργειακά καθαρών» μορφών μετακίνησης (π.χ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα), η «βιωσιμότερη» αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, ο οικολογικός χαρακτηρισμός καταναλωτικών προϊόντων, η βιοτεχνολογία, η εξάλειψη φυλετικών και σεξιστικών διακρίσεων στον εργασιακό τομέα κλπ.
Συναφείς όροι, οι οποίοι συνήθως χρησιμοποιούνται με σχεδόν ταυτόσημη έννοια, είναι η πράσινη ανάπτυξη και η πράσινη οικονομία. Ωστόσο πρέπει να τονισθεί πως η πράσινη ανάπτυξη δίνει προτεραιότητα στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα και όχι στην οικονομική ανάπτυξη ενώ σχετίζεται, έως έναν βαθμό τουλάχιστον, με τα πράσινα κόμματα της πολιτικής οικολογίας. Από την άλλη, η πράσινη οικονομία αποτελεί ουσιαστικά εφαρμογή των οικολογικών οικονομικών, μίας ετερόδοξης οικονομολογικής σχολής με παρεμφερείς προβληματισμούς, δίνοντας έμφαση στις ήπιες μορφές ενέργειας. Η αειφόρος ανάπτυξη, η πράσινη ανάπτυξη και η πράσινη οικονομία, ανάμεσα στ’ άλλα, μπορούν να αξιοποιούν και τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία που παρέχει η επιστήμη των περιβαλλοντολόγων μηχανικών, καθώς και τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.