ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΦΗΜΗ

απο το βιβλίο του καθηγητή Γιώργου Παπατριανταφύλλου » Εταιρική Εικόνα » εκδ.Σταμούλης

Εταιρική Φήμη

Οι φήμες εκθέτουν ένα άτομο ή μια ομάδα με πρόθεση την κοινωνική μείωση αυτών που δεν ακολουθούν τους κοινωνικούς κανόνες.

Η φήμη είναι τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν σε έναν άνθρωπο οι άλλοι άνθρωποι της ίδιας κοινωνίας. Η καλή φήμη οδηγεί τους ανθρώπους να εμπιστεύονται αυτούς που την έχουν. Είναι το κλειδί για τη δημιουργία ταυτότητας στο ευρύ κοινωνικό σύνολο. Σε πολλές περιπτώσεις το κουτσομπολιό διά των φημών δημιουργεί αίσθηση εξουσίας που προκαλεί άμεσα ικανοποίηση, αλλά αυτοί που μιλούν δεν παραδέχονται καμιά τέτοια πρόθεση. 

Η λέξη φήμη προέρχεται από τα αρχαία γαλλικά. Η λέξη rumour χρησιμοποιήθηκε αρχικά στην αγγλική γλώσσα, τον 14ο αιώνα, για να περιγράψει μια ευρέως διαδεδομένη ευνοϊκή άποψη για κάποιον άνθρωπο. Στη συνέχεια, η λέξη χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει διάδοση που δεν βασιζόταν σε κατηγορηματική γνώση (rumour has it). 

Οι φήμες αφορούν ευρεία γκάμα θεμάτων που είναι εξαιρετικά σοβαρά και έχουν ευρύτατες συνέπειες. Διαδίδονται είτε μέσω διαπροσωπικής αλληλόδρασης ή μέσω διαμεσολαβημένης επικοινωνίας. Η φημολογία μπορεί να τροφοδοτήσει ένα σκάνδαλο μέσω της διάδοσης πληροφοριών. Συχνά οι φήμες προηγούνται των σκανδάλων. Εάν τα ΜΜΕ μεταδώσουν τις φήμες, είτε με τη μορφή ανεπιβεβαίωτων ειδήσεων ή με τη μορφή υπαινιγμών, τότε είναι δύσκολο ή και αδύνατον να αποτραπεί το ξέσπασμα ενός σκανδάλου. 

Η φήμη είναι αποτέλεσμα πράξεων, λόγων και της οπτικής παραστατικής εικόνας. Πάνω στις φήμες προστίθενται διάφορες πληροφορίες μη αληθείς, με τάση διόγκωσης. Η φήμη χάνεται πολύ εύκολα. Η κοινή γνώμη δίνει πολύ μεγάλη σημασία στη φήμη των ανθρώπων γι’ αυτό και οι άνθρωποι αγωνίζονται σκληρά για να χτίσουν καλή φήμη. Η δημιουργία φήμης ενυπάρχει στην ανθρώπινη ανάγκη για αξιοπρέπεια. Καλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν κακή φήμη και κακοί άνθρωποι μπορεί να έχουν καλή φήμη. Η ερώτηση-κλειδί στην οποία πρέπει να απαντήσουμε σχετικά με τη φήμη είναι: Ποιες πληροφορίες έχουν κυκλοφορήσει για την προσωπικότητα και τη φήμη ενός ανθρώπου; Και κατά πόσον είναι ελεγχόμενες;

Υπάρχουν δύο ειδών φήμες:

H φήμη που βασίζεται σε μια ειδική ικανότητα, την οποία έχει αποκτήσει κάποιος λόγω συγκεκριμένης δεξιότητας. 

Η φήμη που βασίζεται στον χαρακτήρα και είναι το είδος της φήμης που αποκτά κάποιος επειδή είναι αξιόπιστος, φερέγγυος, έντιμος και ακέραιος. 

Οι φήμες διαπερνούν κυρίως δύο μη ορατά δίκτυα. 

Το ευρύ κοινωνικό ή συνολικό. 

Τοπικό σύνολο (εργασιακός χώρος, γειτονιά). 

Στο τοπικό σύνολο υπάρχει η επικοινωνία της προσωπικής γνωριμίας, ενώ στο συνολικό δίκτυο όχι. 

Οι αρνητικές φήμες επιδρούν σταδιακά σε μια αρνητική παγίωση της άποψης της γνώμης και της εικόνας προσώπων και εταιρειών. Στο στάδιο που εντοπιστεί η φημολογία, πρέπει να αντιμετωπιστεί με επίδειξη της επιβεβαίωσης ή μη της αλήθειας. Όταν οι φήμες εισπράττονται από τον άνθρωπο, είναι συνήθως διαμορφωμένες με τρόπο τέτοιον ώστε να αρέσουν στον παραλήπτη. Έτσι δεν απορρίπτονται, στο αρχικό τους στάδιο. Στο επόμενο στάδιο αναλύονται με θετικό πρόσημο προς την πλευρά της επιθυμητής αλήθειας. Στο τρίτο στάδιο διαμορφώνεται και προσαρμόζονται και διαχέονται με διαφοροποίηση. 

Οι φήμες αναχαιτίζονται με:

Άμεση πληροφόρηση 

Ανθρωπιστική συμπεριφορά 

Συναισθηματική επιρροή 

Κοινωνική δράση

Ειλικρινές ενδιαφέρον.