Όταν ο Influencer μετατρέπει την επικοινωνία σε Προπαγάνδα.

Η μεγάλη σύγχυση προκαλείται όταν αυτή η επιρροή είναι προϊόν χρηματικής ή ανταλλακτικής εμπορικής συναλλαγής. Στην περίπτωση αυτή το άτομο δεν προωθεί μία υπηρεσία ή ένα προϊόν γιατί έχει προσωπική θετική εμπειρία ή γιατί πιστεύει σε αυτό το προϊόν ή την υπηρεσία αλλά το πράττει έναντι ανταλλάγματος. Συνεπώς η προσπάθεια επιρροής γίνεται απο ιδιοτέλεια. Ακριβώς σε αυτό το σημείο η επιρροή μετατρέπεται σε Προπαγάνδα και μάλιστα αποκτά ένα απο τα χειρότερα της πρόσωπα.

Προπαγάνδα είναι η συστηματική και οργανωμένη συναισθηματική αρχικά και συμπεριφορική-σωματική εν συνεχεία, προσπάθεια άσκησης επιρροής πρός συγκεκριμένες αγοραστικές, καταναλωτικές, κοινωνικές, πολιτικές και άλλες συμπεριφορές χωρίς την παράθεση στοιχείων ή άλλων δεδομένων καθιστώντας αδύνατη την κριτική σκέψη, καθώς διαθέτει ειδική- μονομερής στόχευση, με σκοπό την απόκτηση απο πλευράς προπαγανδιστή ιδιοτελών συγκεκριμένων ωφελημάτων σε όλα τα προαναφερόμενα πεδία.

Η Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων (το επιστημονικό σωματείο της επιστήμης των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα), στον καταστατικό της χάρτη αναφέρει πως:

« Όταν το Word Of Mouth (η διάδοση διά στόματος το να συζητιέται κάτι ως ιδανικό), είναι στοχευμένο, τότε πρόκειται περί προπαγάνδας. Εμείς ως επιστήμη της επικοινωνίας πρέπει να πράττουμε πάντα κάτι τόσο καλά που ενδεχομένως διαδοθεί».

Το σκεπτικό του συγκεκριμένου άρθρου στο καταστατικό της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων είναι πως εάν για παράδειγμα, είσαι καλός στην εξυπηρέτηση γιατί αυτό θα διαδοθεί και θα προσελκύσεις και άλλους πελάτες, τότε αυτός είναι ο ορισμός της Προπαγάνδας διότι πράττεις για ιδιοτελή οφέλη. Δηλαδή γιατί θα προσελκύσεις και άλλους πελάτες.

Αντιθέτως πρέπει να είσαι άριστος στην εξυπηρέτηση των πελατών σου απο Καθήκον πάντα σε κάθε δεδομένη στιγμή, γιατί αυτό πιστεύεις πως είναι το σωστό και το χρέος σου.

Στα Social Media, η επικράτηση της ορολογίας Influencer είναι ιδιαιτέρως και απροκάλυπτα, επικίνδυνη.

Οι διαφορετικές απόψεις όχι απλά είναι λογικό να υπάρχουν αλλά είναι και απαραίτητο, ώστε να αναπτύσσεται η κριτική και η σύγκριση.

Στις περιπτώσεις όμως όπου γίνεται προσπάθεια επιρροής πρός όφελος αυτού που ασκεί συγκεριμένη άποψη τότε πρόκειται περί Προπαγάνδας.

Ο συλλογισμός της Προπαγανδιστικής λογικής είναι πως: «Χρησιμοποιώ συγκεκριμένα μέσα με στρατηγική στόχευση να πείσω δια της επιβολής της άποψης μη επιτρέποντας στον άνθρωπο να θέσει την κριτική του σκέψη και τον κριτικό του μηχανισμό, και με τον τρόπο αυτό να πετύχω μόνο την επικράτηση της δικής μου στρατηγικής».

Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο και σπουδαιότερο απο τη φήμη στις αρχές και τις αξίες του ανθρώπου καθώς αποτελούν το σημαντικότερο «περιουσιακό» του στοιχείο κάτι που παύει να ισχύει όταν διαπιστωθεί πως η προσπάθεια επιρροής είναι ιδιοτελής, τόσο για το φυσικό πρόσωπο που πράττει όσο και για το προιόν ή την υπηρεσία που προωθεί.